Een apotheek met een verhaal

Christine Dieryck, apotheker 1969 - 2002

In 1939 stichtte Marcel Verbeure (1912-2001) een apotheek aan de Gistelsesteenweg 54 (nu nr. 58). Voordien was in dat pand (gebouwd in 1902 zoals zichtbaar op de oudste foto) een kruidenierszaak gevestigd. De toonbank bleef behouden en de diepe laden waar vroeger bloem, suiker en rijst in zaten, werden nu gevuld met 'Poeders van 't Wit Kruis', de populaire pijnstiller in die tijd. De Brugse collega's verklaarden Verbeure gek dat hij een apotheek wou beginnen 'extra muros', buiten de vestingen van Brugge. De toekomst zou uitwijzen dat Marcel (of zijn vader, een aannemer op Sint-Andries die bij de wederopbouw na WO I tot 300 man tewerkstelde) gelijk had met de keuze van zijn locatie!

WO II brak uit en Marcel werd gemobiliseerd. Wat nu niet meer mogelijk zou zijn was het toen wel: de apotheek bleef open. De magistrale bereidingen werden uitgevoerd door de apotheker van de groothandel Dryepondt in de Wollestraat. Verbeure zou daar zijn hele carrière lang klant blijven uit erkentelijkheid voor de hulp die hij in die moeilijke dagen van de oorlog gekregen had.

De tijd van toen

De tijdgeest was heel anders toen. Voorbehoedsmiddelen wou apotheker Verbeure niet verkopen, maar geen nood, buurman Louis (te zien op een foto tijdens de afbraak van de apotheek) die herenkapper was, zorgde ervoor dat de mensen van Sint-Baafs toch aan hun gerief kwamen...

De Witte Beerstraat heette toen nog Nieuwstraat en liep dood op de Lege Weg. Daar stond te midden van de weilanden boerderij ‘De Linde' (vandaar de naam van de wijk 'Ter Lindenhof'). De lindebloesems werden door de kinderen van apotheker Verbeure geplukt en in de apotheek verkocht.

Marcel Verbeure had veel hobby's. Hij schilderde en schreef gedichten. De bundel 'Lentekind', die in 1940 verscheen na de geboorte van zijn oudste dochter, waarbij hij niet aanwezig kon zijn wegens de mobilisatie, werd door de kritiek positief ontvangen. Hij publiceerde meermaals in de 'Kroniek van Sint-Andries' en reisde ook graag. Zijn oudste zoon, Joris, erfde die laatste passie en zal er zijn beroep van maken. Hij is het die 'Wegwijzer vzw' oprichtte, een onafhankelijk kenniscentrum voor doe-het-zelf-reizigers, dat jaarlijks in Brugge de Reismarkt organiseert.

De opvolging

In 1969, op 56 jarige leeftijd, héél vroeg voor die tijd, hield Marcel Verbeure het voor bekeken. Hij informeerde bij mijn vader, die huisdokter was op Sint-Andries, of die interesse had om voor mij zijn apotheek over te nemen. Ik deed toen mijn laatste jaar aan de KULeuven.

Dat kwam goed uit want rond dezelfde tijd kwam er ook een vacature voor een halftijdse baan als ziekenhuisapotheker in de O.L. Vrouwkliniek en zo hadden zowel mijn man als ikzelf werk en dan nog in dezelfde buurt. Omdat Fernand, mijn man, nog zijn legerdienst moest doen, besloten we dat ik aan de Gistelsesteenweg zou beginnen. Na de troep zouden we dan verwisselen van baan, want voor een vrouw was een halftijdse baan beter. Maar…zowel hij als ik deden ons werk graag en van verwisselen kwam er niets in huis! Enkele jaren later was die halftijdse job in Sint-Michiels toch al uitgegroeid tot een fulltime betrekking.

Nieuwbouw

In 1973 besloten we een nieuwe apotheek te bouwen. We waren dat al vroeger van plan maar hadden eerst nog geprobeerd het huis aan de Gistelsesteenweg 56 aan te kopen. De eigenaars wilden echter geen geld maar wel een ander huis, ook aan de Gistelsesteenweg gelegen en dan nog aan dezelfde kant…wat we dus niet vonden.

We verhuisden voor negen maanden naar de overkant van de steenweg waar een wassalon leeg was komen te staan. Eind oktober 1974 was de nieuwbouw klaar, de zijgevel werd opgefleurd met een kunstwerk van Amphora uit Sint-Andries, waarop de verschillende symbolen van een apotheek voorkwamen. Regelmatig zagen we quizzers ervoor staan om een vraag daarover op te lossen! Onmiddellijk na de verhuizing naar onze nieuwe apotheek waren we 'apotheek met wachtdienst', zodat we ons moesten haasten om alles uit te pakken!

Hulpkrachten

Toen ik in verwachting was van mijn eerste kind, namen we een halftime apothekersassistente in dienst, Greta, één van de eerste afgestudeerden van die nieuwe richting bij de Maricolen. Later kwam Marleen, die dan wel voltijds werkte, en in 1981 startte Bernadette, die mij 21 jaar lang uitstekend geholpen heeft in de apotheek!

De combinatie van een drukke apotheek met de opvoeding van drie zonen en het runnen van het huishouden werd wel erg lastig. Een apotheker-vervangster bracht soelaas! Katrien was de eerste, maar al gauw nam ze een apotheek over in de Wollestraat en begon ze als zelfstandige. De laatste vervangster was Marie-Christine, aan wie ik gedurende vele jaren op donderdag met een gerust hart de apotheek toevertrouwde.

Twee incidenten

In mei 1999 reed rond middemacht (gelukkig niet overdag tijdens de openingsuren) een auto die uit de richting Sint-Andries kwam en de bocht miste, tegen de gevel van de apotheek. toevallig kwam uit Brugge een dokter aangereden die me geruststelde met de melding dat de bestuurder nog leefde...
Er was veel schade aan de apotheek. De deur was naar binnen gekatapulteerd, overal lag glas en de brandweer moest komen om de toegang af te maken zodat het toch geen 'open deur' werd. Omdat de oorspronkelijke gevelstenen niet meer te vinden waren, was ik verplicht een andere oplossing te zoeken en werd graniet aangebracht wat het uitzicht van de apotheek grondig wijzigde.

Het jaar 2000 eindigde voor mij in mineur. Op 29 december even voor sluitingstijd werd de apotheek overvallen! Een jonge man met een muts diep over zijn gezicht getrokken stapte de apotheek binnen en stond plots achter de toonbank, zijn wapen op mij gericht. Hij beval mij de kassa open te maken. Het zicht van die revolver volstond om aan zijn eis gevolg te geven. Hij vluchtte weg met...de fiets! Diezelfde avond had hij in Assebroek al een collega overvallen. In 't totaal overviel hij vijf apotheken.Toch slaagde de Brugse politie er niet in hem te vatten.
Toen hij zijn actieterrein naar Ieper verlegde, waar zijn vriendin woonde, werd hij er na zijn eerste overval onmiddellijk gesnapt. Hij bleek van Sint-Kruis afkomstig te zijn en had zijn vertrouwde huisapotheker als eerste doelwit uitgekozen. Het was een heroïneverslaafde die geld nodig had om zijn verslaving te bekostigen.

Een nieuwe generatie

Van bij de start was ik van plan het voorbeeld van mijn voorganger Verbeure te volgen en ook niet te werken tot mijn vijfenzestigste. Ik wou nog andere dingen doen in mijn leven: reizen, gidsen, wandelen, vrijwilligerswerk...

In mei 2000 kwam een jonge apotheker vragen of ik al plannen had om de apotheek over te laten. Ik stuurde haar weg met de belofte dat ik er zou over nadenken en dat ze in september eens mocht terugkomen. Tijdens die zomer besloot ik de knoop door te hakken. De administratie, waar ik een hekel aan had, nam immers altijd maar toe. Mijn drie zonen waren afgestudeerd en woonden zelfstandig. Voor hen moest ik er dus ook niet blijven.

Mijn opvolgster werd uiteindelijk niet degene die het overnameproces in gang gezet had maar Carine Vanden Broucke, die al ervaring opgedaan had in een apotheek in Zuienkerke. Op 29 juni 2002 beëindigde ik een loopbaan van 33 jaar. Mijn werk in de apotheek heb ik heel die tijd met veel plezier gedaan!